Eş, nişanlı, sözlü veya sevgilinin vefatı hakkında...

Mikasa Ackerman .!.:

Merhabalar bu benim ilk gönderim. Yıllar önce de vardı bu sayfa hala var olduğunu görünce hem şaşırdım hem de sevindim. Etrafımda beni dinleyecek insanlar var elbet ama biliyorsunuz böyle bir konu hakkında verdikleri destek yeterli olmuyor. Kendi hikayemi anlatmadan önce sadece merak ettiklerimi sormak istiyorum. Okumak isteyen olur istemeyen olur. Sorularımı sadece kendimle kıyaslayıp hangi süreçten geçtiğimi görmek ve kendimi yalnız hissetmemek soruyorum. Ne hissettiğimi düşündüğümü bilmiyorum. Lütfen zarar verecek yorumlarda bulunmayın. Zaten harap haldeyim. Sadece daha iyi olmak istiyorum. Çünkü son sözleri sen hep gül ben senin hep mutlu olmanı istiyorum idi.

Eşini veya ilişkisi olduğu kişiyi kaybedenlerden eğer sizi rahatsız etmezse yanıt bekliyorum. Ne kadar oldu ve şimdi ne durumdasınız? Geçiyor mu ya da ne kadar geçiyor? Kendinizi iyileştirmek için neler yaptınız? Destek aldığınız yazar, kitap, kişi vb. öneriniz var mı? Olduysa başka biriyle bir yola çıkma düşüncesini ne kadar zaman sonra kabul edebildiniz? Bu yeni yolculuk acınızı dindirdi mi yoksa devamlı eski günleri mi hatırlatıyor? Gerçekten birini daha sevebildiniz mi? Bu eksiklikle ömür boyu yaşanılabilir mi?

Cevap verecek olan herkese teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Evli olup eşini kaybedenlerin yası daha kısa sürüyor ama nişanlı, sözlü yada erkek arkadaşsa daha uzun sürüyor. Böyle bir acı yaşamadım çok şükür. Size de sabırlar diliyorum. Fakat hayat böyle geçmez elbet bir yerinden hayata tutunmanız gerekir. Hiç bir zaman tamamen unutamazsınız ama zamanla sadece bir tebessüm ve yaşanmamışlık olarak kalır ki olması gereken de bu.

mybiglove .!.:

Yok, corona zamaniydi, once hastanelik oldu yogun bakim vs, sonra rahmetli

Genişletmek için tıkla...

Allah rahemet eyledin
2 ay deyince tuhafima gitti

Umurumdaydi .!.:

Allah rahemet eyledin
2 ay deyince tuhafima gitti

Genişletmek için tıkla...

Vah gidene

Bugün tam 690 gün oldu eşim gideli. Bana sorsan daha dün...
Acım azalmadı ama baş etmeyi öğrendim bir şekilde, başka çarem yoktu zaten.
Her şeyi bir şekilde hallettim de o özlemle baş edemedim işte... bi onunla baş edemedim...
Sevdiğini kaybeden herkese sabır diliyorum.

Başınız sağolsun. Rabbim daha büyük acılarla sınamasın.

Çok değişik bir konu olmuş bu. Allah herkesin yardımcısı olsun. Gönlüne ferahlık versin kaybı olan herkesin.

Eşimi kaybetmedim(allah korusun), çocuklarımı kaybettim doğumda. 6 ay oluyor kaybımı yaşayalı. Unutulmuyor, özlemse asla geçmiyor. Ölümü hatırlatan her an gözlerimin dolmasına yetiyor. 6 ay geçti ağlamadığım gün olmadı, hayat devam ediyor. Güzel şeyler de oluyor hayatta. Tabi ki mutlu olduğum anlarım var hayatta, ama onların olduğu anları tercih ederdim sanırım. Rüyalarımda defalarca gebeliğimi gördüm, ya da büyüdüklerini gördüm. Çocuklarıma sarıldım öptüm kokladım. Geçmiyor ama hayat devam ediyor. Eşim hayatta, hep yanımda. En büyük destekçim en büyük desteğim. Allah korusun onsuzluğu göstermesin inşallah. Hep inşallah el ele gideriz diyoruz bu dünyadan.

Bugüne kadar sevdiğim ölümüne üzüldüğüm, ağladığım akrabalarım oldu. Acılar o kadarmış sanırdım. Evlat acısı bambaşkaymış. Rabbim kimseye yaşatmasın. Hayat bu yaşıyoruz yaşamaya da mecburuz bir şekilde. İnsan mutlu olmuyor değil oluyor ama eksik kalıyor bir şekilde..

durusu ay .!.:

Şimdi nasılsın

Genişletmek için tıkla...

Selam herkese. Yorum yazan herkese teşekkür ederim. Acılarını paylaşanlara sabır dilerim. İnşaallah cennette birlikte olacağız.

O yazdıklarımı unutmuştum açıkçası. Ayakta duracağım diye direnirken depresyona girdim. O ayları pek hatırlamıyorum. Çevrem sağ olsunlar kısa süre de olsa destek oldular. Acı yaşamayan yaşayanı anlayamıyor. Kafalarını şişirmektense köşeme çekildim. İki eski dostum beni bu süreçte yalnız bıraktı. Sonrasında da hiç konuşmadık. Bir dertleri olsa saatlerce de dinler farklı şehirde de olsa yanlarına giderdim. Bir darbe de onlardan yedim. Terapistim tarafından da terk edildim. Galiba kendini yetersiz hissetti. Kendisinden bir beklentim yoktu beni dinlemesi ve anlaması yeterdi.

Yaz tatilinde görev yaptığım yerden ayrılmadım. Her yaz ailemin yanına giderdim. İki ay evde tek başıma ne yaptım bilmiyorum. Sonrasında farklı bir ile tayin oldum. Bir daha da buradan ayrılmadım.

Allah beni hep hayal ettiğim bir yere gönderdi. Yıllardır kurduğum bir yer vardı öğrencilerime anlatırdım. Hocam Allah dualarınızı kabul etsin diye onlar da bana dua ederlerdi. Burası çok güzel. Yaz kış yeşil çiçekler açıyor her yerden dereler akıyor. Havası ne sıcak ne soğuk. Ama hala toprağın altı üstünden daha sevimli geliyor. Geçen hafta bir dedenin cenazesine gittim. Kızlarından biri yakın zamanda eşini kaybetmiş. Kadın benden çok daha güçlü duruyordu sadece dört ay olmasına rağmen. Aslında güçlü biri olmadığımı o ablayı görünce anladım. Sizi anlıyorum bende sevdiğim birini kaybettim deyince nişanlını mı diye sordu. Beklemiyordum ama birden ağlamaya başladım. O bana sarıldı ayıp ettim utandım.

Üzerinden bir yıl üç ay geçti. Bana sanki altı ay gibi geliyor. Mezarına gidemedim. Hergün gitmeyi düşündüm ama yapamadım. O da hiç rüyama gelmedi kızdı galiba bana. Nasıl olduğunu merak ediyorum. Hiç değilse iyi mi bilmek istiyorum.

Abisi ve eşi bana dönüş yapmadılar. Mezarının yerini öğrenmek için mesaj attım cevap verip bir daha konuşmadılar. Resimlerini kaybolmaması için üç ayrı yere kopyaladım. Ama sormadılar istemediler. Hatta kardeşine ait olan bir hesap vardı onu kullanmaya başlamış abisi. Onun hatıra olduğuyla ilgili duygusal bir mesaj attım. Dediğimi yaptı ama cevap bile vermedi.

Çok yalnızım. Gerçekten çok yalnızım. Öğrencilerim sohbetimi sever bir dakika yalnız bırakmıyorlar. Kardeşlerim yanıma gelip gidiyor ama çok yalnızım. Hislerimi konuşabileceğim kimsem yok. O yüzden bu kadar uzun yazdım.

Annemin psikolojik sorunları var. Evime gelip değişik sorunlar çıkarıp dramalar yaratıp çekti gitti. Evin bazı noktalarına bakınca yaptıkları gözümün önüne geliyor ve daha eskileri. O konu çok uzun onun için daha fazla uzatmayayım. Annemle görüşemiyorum. Düşününce bile nefesim daralıyor. Aile evime gidemiyorum bu nedenle. Her zamanki gibi annem destek olmak yerine köstek oluyor. Sana üzülmedim ona üzüldüm diyebilecek birisi. Aklı başında bir annem olsa ve destek olsa bu kadar yalnız hissetmezdim.

Çok sevmiştim gerçekten çok güzel bir insandı. Allah bilir ama bir daha böyle bir şeyle karşılaşacağımı sanmıyorum. Hiç değilse bir kere de olsa sevdim ve sevildim. Bunun için seviniyorum. Geçen zamanda başka bir erkekle görüşmedim. Öyle bir hissim olmadı. Aile kurma hayalimi de gömmek zorunda kaldım böylece. Ömür boyu yalnız yaşamayı bir şekilde çözeceğim. Bir miktar borcum var elime para kalınca bunun için tekrar terapiye başlayabilirim.

Sorduğunuz için pişman olmadınız inşaallah. Hakkınızı helal edin. Herkese tekrar teşekkür ederim.