Yaşamak işkence gibi geliyor.

Aysenimi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2022
8.377
8.386
30
Merhaba hanımlar.son zamanlarda bana bir haller oldu.daha doğrusu son zamanlarda da değil hep var olan sorunlar bu sefer daha devamlı bir hâl aldı yaşayacak motivasyon ve enerji bulamıyorum.resmen yaşayan ceset gibiyim.işe gidip geliyorum sadece o da kovulmamak için.işten gelince öylece yatıyorum.arkadaşları ekiyorum.yani elimdekilere de zarar veriyorum.eskiden de dönem dönem ağlama nöbetleriyle birlikte bu tarz şeyler yaşanıyordu ama son zamanda neredeyse sürekli bu durumdayım.30 yaşındayım bir de bunun 40'ı 50' si 60'ı var.nasıl.geçecek koskoca ömür bilmem.sanki ölmüşüm de zorla bedenim yaşamaya devam etmek zorundaymış gibi.bana yardım edin ya neye tutunayım, nasıl yaşayayım? hafif antidepresan kullanıyorum.o da yetmiyor.daha ağırını kullansam da yan etki yapar.nasıl sonunu göreceğim ben bu hayatın bilmem.bu tarz sorunlar yaşayanlar nasıl toparlanıyorsunuz?
 
Bence hayata bakış açinızdan tüm bu halleriniz.
Burada yazdığınız kadar umutsuzsanız ,kücük,zevkler,mutluluklar peşinde koşuyorsanız zor.
Antidepresanı kafanıza göre icmediģinizi varsayıyorum,kafanıza göre doz arttırıp azaltmamalısınız,doktora gidin o gerekli düzenlemeyi yapacaktır.
Evet ben huzurlu, mutlu olmak yerine ego tatmini için mi yaşadım acaba? Ee ikisini de beceremiyorum.ne yapacağım bilmem.anlamsız geliyor ya.herkes kendi aleminde.kimse için bir anlamım yok gibi.
 
Evet ben huzurlu, mutlu olmak yerine ego tatmini için mi yaşadım acaba? Ee ikisini de beceremiyorum.ne yapacağım bilmem.anlamsız geliyor ya.herkes kendi aleminde.kimse için bir anlamım yok gibi.
İste onu anlatmaya çaliştım,gerçek arkadaşlıklar,gerçek bir sevgili ki sadakat,sevgi,güven vb şeylerde bonusu bunun. Ha üzüntü de yasayabilirsin afaki konuşuyorum aldatilabilirsin,atıyorum tartışabilirsin ama gerçek birşey yaşarsın. Acında gerçek olur ne bileyim üzüntünde.
Uzun süreli senin hayat tarzında yasanmaz üzgünüm,sadece kendine zarar veriyorsun bu şekilde. Günde 3 ayrı erkekle görüşmek vs. Bak gerçek hayata dönünce,o anlık mutluluk,haz bitince dibe vuruyorsun. Gerek var mi bilemedim.
Bu şey gibi,çok kilolusundur,diyettesindir ama her ne olduysa o koca tabak soslu makarnayı yada pastayı gömersin o an mutlu olursun ama sonrasında pişman olursun ya o hesap. Ufak/yalan mutluluklar peşinde vakit öldürme diyebilirim zira bu hayatı 1 kez yaşıyoruz,bize armağan,güzel yaşamak ,ufak şeylerden haz almayı bilmek gerek.
 
İste onu anlatmaya çaliştım,gerçek arkadaşlıklar,gerçek bir sevgili ki sadakat,sevgi,güven vb şeylerde bonusu bunun. Ha üzüntü de yasayabilirsin afaki konuşuyorum aldatilabilirsin,atıyorum tartışabilirsin ama gerçek birşey yaşarsın. Acında gerçek olur ne bileyim üzüntünde.
Uzun süreli senin hayat tarzında yasanmaz üzgünüm,sadece kendine zarar veriyorsun bu şekilde. Günde 3 ayrı erkekle görüşmek vs. Bak gerçek hayata dönünce,o anlık mutluluk,haz bitince dibe vuruyorsun. Gerek var mi bilemedim.
Bu şey gibi,çok kilolusundur,diyettesindir ama her ne olduysa o koca tabak soslu makarnayı yada pastayı gömersin o an mutlu olursun ama sonrasında pişman olursun ya o hesap. Ufak/yalan mutluluklar peşinde vakit öldürme diyebilirim zira bu hayatı 1 kez yaşıyoruz,bize armağan,güzel yaşamak ,ufak şeylerden haz almayı bilmek gerek.
Çok güzel anlatmışsın.şöyle söyleyeyim başta ego tatmini olarak başladı ama çok kişiyle görüşerek aslında kendimi garanti altına almaya çalışıyordum içten içe.bir tane ilişkim olsa o da biterse yerine ne koyacağım, nasıl yaşayacağım kaygısı oluyor.böyle ufak ufak kendimi avutuyorum en azından diyorum.mutsuzluğum hep karşıcins bulma, bulamama kaygısı üzerine.sonra bir bakıyorum herkes kendi aleminde daha çok korkmaya başlıyorum.bu kaygıyı yenip huzurlu olamıyorum.siz nasıl düşünerek bu korkunuz yeniyorsunuz?
 
Çok güzel anlatmışsın.şöyle söyleyeyim başta ego tatmini olarak başladı ama çok kişiyle görüşerek aslında kendimi garanti altına almaya çalışıyordum içten içe.bir tane ilişkim olsa o da biterse yerine ne koyacağım, nasıl yaşayacağım kaygısı oluyor.böyle ufak ufak kendimi avutuyorum en azından diyorum.mutsuzluğum hep karşıcins bulma, bulamama kaygısı üzerine.sonra bir bakıyorum herkes kendi aleminde daha çok korkmaya başlıyorum.bu kaygıyı yenip huzurlu olamıyorum.siz nasıl düşünerek bu korkunuz yeniyorsunuz?
Hiç yaşamadım ki böyle bir korku. Ben babamı 22 yaşında kaybettim,o benim için çok değerliydi annemden bile çok severdim, herkesten çok severdim hatta babami ,onun kaybından sonra bana kaybettiğim kimse koymadı,bende kimseyi kaybetmekten korkmadım ,hayatımdaki rolü,zamanı bu kadarmış diyerek uğurladım gideni. Şu an 2 çocuğum(Allah uzun ömürler versin herkesin çocuğuna) dışında yine bir korkum olmaz açıkçası. Kimse bulunmaz hint kumaşı değil, insan kendi değerini bilirse böyle kaygıları olmaz. Önce kendi değerini bilmekle başla işe. Sen önemlisin,senin isteklerin önemli,biraz bencil bile olabilirsin bunun zararı olmaz yani. Kendi değerinin farkinda olursan zaten kimseyi kaybetmekten de korkmazsın(aile,evlat vb kişileri ayri tutuyorum)
 
Bu derin depresyon hali ilk ne zaman başladı . Sağlam bir terapiste gittiniz mi söyle 6-8 ay yoksa hemen ilaç mı dayadı ? Emdr denediniz mi ? Bu ruh haliniz normal degil sürekli aynı dongudesiniz. Belli ki sağlam bir terapist gerekiyor .
 
Bu derin depresyon hali ilk ne zaman başladı . Sağlam bir terapiste gittiniz mi söyle 6-8 ay yoksa hemen ilaç mı dayadı ? Emdr denediniz mi ? Bu ruh haliniz normal degil sürekli aynı dongudesiniz. Belli ki sağlam bir terapist gerekiyor .
Evwt hemen ilaç vermişlerdi.Emdr denemedim.psikologlar mi yapıyor?
 
Çok güzel anlatmışsın.şöyle söyleyeyim başta ego tatmini olarak başladı ama çok kişiyle görüşerek aslında kendimi garanti altına almaya çalışıyordum içten içe.bir tane ilişkim olsa o da biterse yerine ne koyacağım, nasıl yaşayacağım kaygısı oluyor.böyle ufak ufak kendimi avutuyorum en azından diyorum.mutsuzluğum hep karşıcins bulma, bulamama kaygısı üzerine.sonra bir bakıyorum herkes kendi aleminde daha çok korkmaya başlıyorum.bu kaygıyı yenip huzurlu olamıyorum.siz nasıl düşünerek bu korkunuz yeniyorsunuz?
Kuzum sen saglik sektorunde calismiyo musun? Bi psikiyatristten randevu alsana. Belli ki dogru ilaci kullanmiyosun. Yardim al.
 
Çok güzel anlatmışsın.şöyle söyleyeyim başta ego tatmini olarak başladı ama çok kişiyle görüşerek aslında kendimi garanti altına almaya çalışıyordum içten içe.bir tane ilişkim olsa o da biterse yerine ne koyacağım, nasıl yaşayacağım kaygısı oluyor.böyle ufak ufak kendimi avutuyorum en azından diyorum.mutsuzluğum hep karşıcins bulma, bulamama kaygısı üzerine.sonra bir bakıyorum herkes kendi aleminde daha çok korkmaya başlıyorum.bu kaygıyı yenip huzurlu olamıyorum.siz nasıl düşünerek bu korkunuz yeniyorsunuz?
Cok erkek hic erkektir.
 
Sana özel msj attım . Kendisine Ulaş lütfen tamam mı ? Bahsettigin şeyler uzman bir psikologun ne olduğunu tak diye anlayacağı şeylerdir ben burdan ukalalik yapmak istemediğim için konuşmuyorum ama iyi bir terapi almalısın . Hemen ilaç dayayan psikologa da yazıklar olsun yani.
 
Ben de benzer durumları yaşıyorum ama hayata dair küçük hobilerim ve işten çıktıktan sonra hemen bunları uygulamaya dair motivasyonum beni ayakta tutuyor. Mesela ben yürümeyi çok severim, işten sonra müzik dinleyerek yürüme düşüncesi 10 saatlik iş yükümü bir nebzede olsa hafifletiyor. Ya da iş çıkışı canımın istediği bir yemeği yapma düşüncesi, uzun süredir görmediğim bir arkadaşımla görüşme ya da konuşma düşüncesi. Hepimizin hayatı yoğun, yorucu ve monoton. Küçük hobiler bulup motivasyon sağlamak lazım.
 
Merhaba hanımlar.son zamanlarda bana bir haller oldu.daha doğrusu son zamanlarda da değil hep var olan sorunlar bu sefer daha devamlı bir hâl aldı yaşayacak motivasyon ve enerji bulamıyorum.resmen yaşayan ceset gibiyim.işe gidip geliyorum sadece o da kovulmamak için.işten gelince öylece yatıyorum.arkadaşları ekiyorum.yani elimdekilere de zarar veriyorum.eskiden de dönem dönem ağlama nöbetleriyle birlikte bu tarz şeyler yaşanıyordu ama son zamanda neredeyse sürekli bu durumdayım.30 yaşındayım bir de bunun 40'ı 50' si 60'ı var.nasıl.geçecek koskoca ömür bilmem.sanki ölmüşüm de zorla bedenim yaşamaya devam etmek zorundaymış gibi.bana yardım edin ya neye tutunayım, nasıl yaşayayım? hafif antidepresan kullanıyorum.o da yetmiyor.daha ağırını kullansam da yan etki yapar.nasıl sonunu göreceğim ben bu hayatın bilmem.bu tarz sorunlar yaşayanlar nasıl toparlanıyorsunuz?
Ankisyetesiniz sanırım uzun sürmez geçer zamanla
 
Merhaba hanımlar.son zamanlarda bana bir haller oldu.daha doğrusu son zamanlarda da değil hep var olan sorunlar bu sefer daha devamlı bir hâl aldı yaşayacak motivasyon ve enerji bulamıyorum.resmen yaşayan ceset gibiyim.işe gidip geliyorum sadece o da kovulmamak için.işten gelince öylece yatıyorum.arkadaşları ekiyorum.yani elimdekilere de zarar veriyorum.eskiden de dönem dönem ağlama nöbetleriyle birlikte bu tarz şeyler yaşanıyordu ama son zamanda neredeyse sürekli bu durumdayım.30 yaşındayım bir de bunun 40'ı 50' si 60'ı var.nasıl.geçecek koskoca ömür bilmem.sanki ölmüşüm de zorla bedenim yaşamaya devam etmek zorundaymış gibi.bana yardım edin ya neye tutunayım, nasıl yaşayayım? hafif antidepresan kullanıyorum.o da yetmiyor.daha ağırını kullansam da yan etki yapar.nasıl sonunu göreceğim ben bu hayatın bilmem.bu tarz sorunlar yaşayanlar nasıl toparlanıyorsunuz?
Bence hayatta bi hedef bi amaç edinmelisin. Erkek arkadaş seks döngüsünden çıkmalısın
 
X