9 yıl ailece yaşadık bu hastalıkla, annemin hikayesini anlatmak istemiyorum...
Ancak söyleyebileceklerim :
1 - Önce annenizin psikolojik destek almasını sağlayın
2 - Evinizden şeker, beyaz un, konserve, ketçap, mayonez, hazır turşu, hazır çorba , kırmızı et, hamur işi yiyecekleri kaldırın. Yeme düzeninizi tamamen değiştirin ailece (unutmayın ki bu hastalığın annenizde olması sizin için genetik yatkınlık getiriyor) Ayrıca tümörlerin en sevdiği şey şeker ve şekere dönüşebilen besinlerdir unutmayın
3 - Annenizi çeke çeke olsa da yürütün, tedaviye başladığı zaman zor ve halsiz zamanları olacaktır, hiç dinlemeyin zorlayarak da olsa yürütün, kalın barsağın tek ilacı açık havada yürümektir.
4 - İşin en zor kısmı hastane, bir doktorla sınırlı kalmayın asla , metastaz yok mu dediler, gerçekten olmadığını başka bir hastaneden teyit edin. Kanserli hücrelerde düşmemi var dediler aynı kan tahlilini başka bir hastanede daha mutlaka yaptırın. Bunu üzerine basa basa söylüyorum mutlaka her tahlili teyit ettirin başka bir doktora. İlk tedavi ameliyat olur genelde, metastaz olmayan bir tümörse kemoterapi vermezler, doktorun yakasına yapışın en az beş kür tedbir kemoterapisi mutlaka isteyin
5 - 40 yıllık ömrümde gördüğüm en zor hastalıktır bu hiç avutmayacağım sizi, görebileceğiniz her şeye hazırlıklı olun, kemoterapi, kolostomi, yan etkiler, gerekirse nefrostomi, karaciğer hastalıkları, kemoterapi enfeksiyonları vs... güçlü durmak zorundasınız, bu zor bir mücadele. Annem derdi ki ağlamayın, ben ölürsem o zaman ağlarsınız, hiç sarsılmamak elde değil ama güçlü olmaya mecbursunuz. Bir şeyim yok diyen annenizin şu an içinde fırtınalar kopuyor, çok şey yazmak isterdim ama inanın gücüm yok yazmaya. Sormak istediğiniz birşey olursa yanıtlarım, Rabbim hayırlı şifalar versin anneciğinize
Özelden yazabilirmiyim?
hep geç kaldım daha erken yaptırcaktım diye kendimi suçluyorum. Annemse hala bişeyim yok diyor 
