- 27 Haziran 2013
- 154
- 30
- Konu Sahibi kirmizi8416
- #1
Merhaba. Biraz uzun olacak ama içinden çıkamadığım durumlar var, belki bir akıl veren olur 
Eşimle severek evlendik, ben şehir değiştirdim. Eşim esnaf, çok büyük paralar kazanmıyor. Ben maaşlı, sosyal hakları iyi bir işte çalışıyorum. Eşim evlenmeden önce işyerine 5 – 6 gün giderdi. Pandemiden sonra bu süreler azaldı. Kuzeninin vefatından sonra iyice saldı, haftada 1 belki. Online satış da yapıyor ancak bir ev geçindirmek için yeterli değil. Ailesi varlıklı ancak onlardan bir beklentim hiç olmadı. Evlenirken oturduğumuz evi bile neredeyse onlar seçti, mobilyaları, yatak odamın rengini vs. Çok içime attığım şeyler oldu ama sustum. Haziranda doğum yaptım. Bu arada bebek odasını ben ödedim, doğum masraflarını ben karşıladım. Bir de eşim doğum günü için kombine bilet istedi, onu da aldım. Kayınvalidem bakacaktı güya çocuğa, yardımcı da tutacaktık. 3 gün hastanede yattım doğumdan sonra. Sezaryen sonrası hemen miyom ameliyatı olmuştum. Tansiyonumu dengeleyemediler, bebeğimde de sarılık riski vardı. Eşimin sülalesi fündüz gelip yiyor içiyor, gece bütün derdi sıkıntıyı annem çekiyordu. Babam o ara ev alışverişimi bile yapıyordu. Eşim ise yıkanıp kahve içmeye gider, kargo varsa onu götürürdü. Hastaneden çıktığımız gün bitik haldeyim, annem de yorgun, kanamam var. Kv, kp, eltim, kayınbiraderler bize geldiler yediler içtiler. Bir tas çorba bile görmedim. Ertesi gün de kaçar gibi yazlıklarına gittiler. Annem, benimle bebekle, yemekle,evle başbaşa kaldı. Çünkü ben yerimden zor kalkıyordum. Bir hafta sonra bayramdı ve eşim de 2 gün bayramda yazlığa gitti. Dayanamadım, ben de annemlerle doğduğum şehre döndüm. Halen ordayım, işe başladım. Bebeğim 10 aylık ve annem bakıyor. İşe başlama zorundaydım çünkü bakıcı tutacak kadar ekonomik rahatlığımız yok. Eşim benim üzerimden sigortalı, yani çalışmasam açıkta kalacağız. Eşim, benim yanıma geldiğinde ben ağrıdan kıvranırken havuza bile gitti. Şimdi bir şeyleri düzeltmeye çalışıyor belki ama hala sorumsuzluk var. Bir ihtiyacın var mı diye sorduğun yok diyorum, haklısın düşünemedim diyor bir sefer soruyor tekrarı yok. Onun olduğu şehirdeki kiralık evimizin yıllarca kirasını ödedim, geçen ay yine benden istedi. Faturalar da bende. Tüm gün çalışıyorum, akşam bebeğimle ilgileniyorum. Haftasonları geliyor ya da ben gidiyorum önceden yaşadığımız şehre. Çocuk kreşe gidene kadar annem bakacak, sonra döneceğim diye konuştuk, yoksa boşanacaktık. Ama benim dönesim yok. Bu haftasonu yine gideceğim, çocuğun bir ihtiyacı var mı alayım mı demiyor da çocuğu annemlerde yıkayalım mı onlar da görmek istiyormuş diyor. Patladım yine her zamanki gibi. Bazen ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum, çünkü o benim şu an yaşadığım şehre gelmeyi kabul etmiyor. Soğudum, kırgınım. Bazı şeyler nasıl düzelir bilmiyorum.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın ;(
Eşimle severek evlendik, ben şehir değiştirdim. Eşim esnaf, çok büyük paralar kazanmıyor. Ben maaşlı, sosyal hakları iyi bir işte çalışıyorum. Eşim evlenmeden önce işyerine 5 – 6 gün giderdi. Pandemiden sonra bu süreler azaldı. Kuzeninin vefatından sonra iyice saldı, haftada 1 belki. Online satış da yapıyor ancak bir ev geçindirmek için yeterli değil. Ailesi varlıklı ancak onlardan bir beklentim hiç olmadı. Evlenirken oturduğumuz evi bile neredeyse onlar seçti, mobilyaları, yatak odamın rengini vs. Çok içime attığım şeyler oldu ama sustum. Haziranda doğum yaptım. Bu arada bebek odasını ben ödedim, doğum masraflarını ben karşıladım. Bir de eşim doğum günü için kombine bilet istedi, onu da aldım. Kayınvalidem bakacaktı güya çocuğa, yardımcı da tutacaktık. 3 gün hastanede yattım doğumdan sonra. Sezaryen sonrası hemen miyom ameliyatı olmuştum. Tansiyonumu dengeleyemediler, bebeğimde de sarılık riski vardı. Eşimin sülalesi fündüz gelip yiyor içiyor, gece bütün derdi sıkıntıyı annem çekiyordu. Babam o ara ev alışverişimi bile yapıyordu. Eşim ise yıkanıp kahve içmeye gider, kargo varsa onu götürürdü. Hastaneden çıktığımız gün bitik haldeyim, annem de yorgun, kanamam var. Kv, kp, eltim, kayınbiraderler bize geldiler yediler içtiler. Bir tas çorba bile görmedim. Ertesi gün de kaçar gibi yazlıklarına gittiler. Annem, benimle bebekle, yemekle,evle başbaşa kaldı. Çünkü ben yerimden zor kalkıyordum. Bir hafta sonra bayramdı ve eşim de 2 gün bayramda yazlığa gitti. Dayanamadım, ben de annemlerle doğduğum şehre döndüm. Halen ordayım, işe başladım. Bebeğim 10 aylık ve annem bakıyor. İşe başlama zorundaydım çünkü bakıcı tutacak kadar ekonomik rahatlığımız yok. Eşim benim üzerimden sigortalı, yani çalışmasam açıkta kalacağız. Eşim, benim yanıma geldiğinde ben ağrıdan kıvranırken havuza bile gitti. Şimdi bir şeyleri düzeltmeye çalışıyor belki ama hala sorumsuzluk var. Bir ihtiyacın var mı diye sorduğun yok diyorum, haklısın düşünemedim diyor bir sefer soruyor tekrarı yok. Onun olduğu şehirdeki kiralık evimizin yıllarca kirasını ödedim, geçen ay yine benden istedi. Faturalar da bende. Tüm gün çalışıyorum, akşam bebeğimle ilgileniyorum. Haftasonları geliyor ya da ben gidiyorum önceden yaşadığımız şehre. Çocuk kreşe gidene kadar annem bakacak, sonra döneceğim diye konuştuk, yoksa boşanacaktık. Ama benim dönesim yok. Bu haftasonu yine gideceğim, çocuğun bir ihtiyacı var mı alayım mı demiyor da çocuğu annemlerde yıkayalım mı onlar da görmek istiyormuş diyor. Patladım yine her zamanki gibi. Bazen ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum, çünkü o benim şu an yaşadığım şehre gelmeyi kabul etmiyor. Soğudum, kırgınım. Bazı şeyler nasıl düzelir bilmiyorum.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın ;(
