merhabalar herkese. 2 bucuk yillik evliyim, evliligimde ufak tefek problemler olsa da ilk 2 yil guzeldi diyebilirim. fakat bundan 6 7 ay once yani hamileligimin 4. 5. aylarinda esimin ailesiyle ilgili baskilari bi anda artmaya basladi. hamileligim cok yorucu geciyor ve mide bulantilari problemlerim vardi. bir de is yerinde mobbingle karsi karsiya kaliyordum. ailesi ile ilgili baskilar ise surekli ablalarinin benden beklentileri olmasi. (gidip gelme, onlari yemege, caya cagirma gibi seyler). esime halimi ne kadar anlatsam da anlamiyor ve surekli tartisiyorduk.agustos ayinda yani hamileligimin 6. ayinda ablasi ile buyuk bir problem yasadik, benim kendi ailemle foto cekinip sosyal medyada paylasmam, watsapp durumlarim, bayramda sehir disinda olan ailemi ziyaret etmem, kendi arkadaslarimla gorusmelerim, iste bunlar gorumce hazretlerini cok rahatsiz etmis. esim, ablasina "bizim aile duzenimize karisma" demesi gerekirken ablasina destek verdi. fesat kadin benim evimi basip bagirdi cagirdi ama esim ablasina ses bile cikarmadi. zaten buyulenmis gibi onlarin kuklasi olmustu. en son gorumcem bana iftira atti neymis ben o kepazenin telefonlarini dinliyormusum, casus programi yuklemisim. esim de ablasinin agziyla bana hesap sordu yani ablasina inandi. artik benim bunyem stresi kaldiramadi ve tam 26 haftalikken suyum geldi. hastaneye yattim ve 3 ay boyunca yani doguma kadar hastanede yattim. cok zor zamanlar gecirdim. aglama krizleri, erken dogum stresei yasadim ki hastanede yatmak basli basina zaten bir zulumdu. hastanede yatarken bile esim erken su gelisinin stresle alakali olmadigini soyleyip ablalarina toz kondurmuyordu. bir de evimizde olan her seyi ama her seyi ablalarina anlatmis, benim sir olarak soyledigim bir seyi bile ablalarina anlatmis. anlatmadigi bir yatak odasi kalmis o derece yani. ve ben bunlari bir akrabamdan ogreniyorum. bana akrabam "kocana guvenme, evinizde olan her seyi ablalarina anlatiyor" diyor. ve hastanede yattigum surecte kac defa aglatti beni.bosanmayi da dusundum (ki hala aklimdan cikmis degil) ve sonra cok sukur ki evladimi, canim oglumu 1 bucuk ay once kucagima aldim. hamileligin son zamanlari esimle aramiz duzeldi( veya o rol yapiyordu bilemiyorum. ) simdi ise hic tartismiyor benimle, evde asla onun ailesinin bahsi gecmiyor, biseylri bahane edip ben kavga etmek istiyorum surekli hastanede yattigim o gunler aklima geliyor, benim yasadigim stresi bile bile aglattigi zamanlar aklima geliyor. ofkemi dindiremiyorum, gun icinde evde barut gibi geziyorum. esime olan saygimi kaybettim diyebilirim. her seyi batiyor bana, her hareketi. suan bana cok iyi davransa da ev islerinde canla basla bana yardim etse de veya fedakarliklar yapsa da asla gozume gelmiyor benim icin kiymeti yok. bana dokunmasina tahammul edemiyorum, opmek istediginde bile kaciyorum, bana dokundugunda hicbir sey hissetmemekle birlikte tiksinme duzeyindeyim. nefret mi ofke mi bilmiyorum. bana ailesiyle ilgili bir beklentisini soylese aninda terk edip gidecegim, son raddedeyim anlayacginiz.belki de bunun farkinda oldugu icin cok iyi davraniyor bilrmiyorum. bu evlilik duzelir mi yoksa ben yasadigim o travmalarla bas edebilir miyim, esime olan ofkem gecer mi bilemiyorum ama bebegime yansittigmi dusunuyorum ofkemi. surekli aglayan kolik bir bebek cunku
cikmazda hissediyorum ofkemle bas edemiyorum. cok mutsuzum (bebegim uyuyor, cok hizli yazdim kizlar, anlatim bozuklugu olabilr cumlelerde, kusura bakmayin)
cikmazda hissediyorum ofkemle bas edemiyorum. cok mutsuzum (bebegim uyuyor, cok hizli yazdim kizlar, anlatim bozuklugu olabilr cumlelerde, kusura bakmayin)
ailesi ablası/ablaları kesinlikle seviyesiz insanlar bence..
böyle insanlar gerçekten düzelmez artık Ne hakediyorsa öyle olun vurdumduymaz ve umursamaz kendinize bakın bebeğinizle
