- 30 Nisan 2024
- 96
- 94
- 24
Herkese merhabalar, sorunum çok net çook duygusal bir kadınım.
Her tartışmada konu ne olursa olsun kendimi asla tutamıyorum ve ağlıyorum, sinirleniyorum ağlıyorum, çok mutlu olurum ağlarım, üzülürüm ağlarım, ağlarım da ağlarım
ee ben böyle her duyguya ağlayınca erkek arkadaşım ya gülüyor -ki bu noktada ben ağlıyorum sen nası gülüyorsun diye biraz daha sinirlenip ağlıyorum- ya da hepten sinirleniyor ağlanacak ne var, her şeye ağlıyorsun bu kadar sulugözlü olunur mu diye. (Tabii şefkatle yaklaştığı tartışmanın bittiği anlar da var:)
Uzun vaadede bu o kadar hoş olmayan bir durum ki…
Karşıda sürekli ağlayan bir kadın bu sefer erkek arkadaşım bunalıma giriyor, ben seni mutlu edemiyorum diyor ve hoppalaaa bir sorun daha…
İlişki de aslında bir bakıma tavrım yüzünden sağlıksız bir hâl alıyor. Farkındayım ama kendimi gerçekten tutamıyorum.
Demem o ki bu konuda kendimi nasıl tutabilirim,
Acaba bir psikologa mı görünsem ne etsem bilemedim ya da kendimi olduğum gibi kabullenip yahuu sen de böylesin 25 sene böyle yaşadın ee bi 25 sene daha yaşarsın, partnerin de seni böyle kabullensin mi demeliyim
Aynı durumda olanlarımız var mı?
Nası bir tutum izlemeliyim?
yapıcı yorumlara şimdiden çok teşekkür ediyorummm.
Her tartışmada konu ne olursa olsun kendimi asla tutamıyorum ve ağlıyorum, sinirleniyorum ağlıyorum, çok mutlu olurum ağlarım, üzülürüm ağlarım, ağlarım da ağlarım
ee ben böyle her duyguya ağlayınca erkek arkadaşım ya gülüyor -ki bu noktada ben ağlıyorum sen nası gülüyorsun diye biraz daha sinirlenip ağlıyorum- ya da hepten sinirleniyor ağlanacak ne var, her şeye ağlıyorsun bu kadar sulugözlü olunur mu diye. (Tabii şefkatle yaklaştığı tartışmanın bittiği anlar da var:)
Uzun vaadede bu o kadar hoş olmayan bir durum ki…
Karşıda sürekli ağlayan bir kadın bu sefer erkek arkadaşım bunalıma giriyor, ben seni mutlu edemiyorum diyor ve hoppalaaa bir sorun daha…
İlişki de aslında bir bakıma tavrım yüzünden sağlıksız bir hâl alıyor. Farkındayım ama kendimi gerçekten tutamıyorum.
Demem o ki bu konuda kendimi nasıl tutabilirim,
Acaba bir psikologa mı görünsem ne etsem bilemedim ya da kendimi olduğum gibi kabullenip yahuu sen de böylesin 25 sene böyle yaşadın ee bi 25 sene daha yaşarsın, partnerin de seni böyle kabullensin mi demeliyim
Aynı durumda olanlarımız var mı?
Nası bir tutum izlemeliyim?
yapıcı yorumlara şimdiden çok teşekkür ediyorummm.
tabiki de tedavi olman lazım. 
