Herkese merhaba.. 3 yıl önce boşandım, kızım ben ve annem babam aynı evdeyiz.Çalısıyorum , kızım okuldan geldıgınde annemler karsılıyor,ilgileniyorlar.
Kendi evleri var ama evımız dublex ust katta annemler alt katta biz kalıyoruz. Zaten ben işteyken kızımla da ilgilendıklerı ıcın , böylesi hepimiz icin daha iyi oldu..Şimdi şöyle bir sorunum var , kızımla poodle sahıplenmek istiyoruz.Arkadasın köpeginin 3 aylık yavrusu var bize verecek ancak annem kesinlikle yapamazsın , bakamazsın hayatını kaydırmak mı istiyorsun diye baskı yapıyor.Annem de cok sever ama evde olmayacagını koku yapacagını egıtım veremeyeceğimizi düsünuyor.Kedımız vardı , dogustan kalp rahatsızlıgı sebebıyle 1 sene önce kaybettık.Hepımızı cok üzüldük cok agladık annemler de dahil.
Bir de ben agır depresyon ve bazı hastalıklarla ilgili ömür boyu ilaç kullanacagım. Annem önce benım kendıme bakmam gerektıgini söyluyor.
Ben kızımın kardesi olmasını cok isterdim ama evlılıgımde 2. Cocuk yapacak huzurum yoktu boşandım.
Şimdi köpeği kardes gibi düsünmustum aslında kızım da ben de çok istiyoruz bizim hayatımız diyorum ama annemı de kırmak istemıyorum.
Kızım da anne bir kere gelıyoruz hayata neden kötü düsünüyorsun ,belki cok güzel olacak diyor.
Aklım cok karısık
Kızım 8 yasında bu arada.
bizden size gelsin
