Kıyaslanmak

hissizkedicik .!.:

Bilmiyorum nereden başlasam, gerçekten çok yoruldum. Çocukken, ergenliğe girerken, okurken, okulu bitirirken, işe girerken, işteyken her zaman kıyaslandım. Doğru yaptıklarım, başarılarım görmezden gelindi hep. Ama nerede hata yapsam amblem gibi alnıma yazıldı, unutulmadı. Kimse takdir etmiyor beni kendimi o kadar değersiz hissediyorum ki. Senelerdir hep mutsuzluk gölge gibi takip ediyor. Nereye gitsem, kimlerle karşılaşsam herkesin benden daha iyi olduğunu hissediyorum. Herkese, her şeye karşı bir ilgisizliğim var artık. Gulmek, eğlenmek, sohbet etmek bile bana o kadar yorucu geliyor ki.Sevdiğim kişilerle bile otururken artık bitse de yalnızlığıma gomulsem diyorum.

Genişletmek için tıkla...