Kaybolma korkusu, uzak mesafeye gidememe,kendi işlerimi kendim halledememe

kdem .!.:
Arkadaşlar merhaba. Bu ay 30 yaşına girdim. Ama bu yaşta olmama rağmen benim şöyle bir sıkıntım var. Kendi başıma uzak mesafelere gitmekte çok zorlanıyorum. Yani gideceğim yer yürüme mesafesinde değilse otobüslere yada uçağa binmem gerekiyorsa çok endişeleniyorum. Hele ilk defa gideceksem çok korkuyorum. Ya kaybolursam ya beceremessem. Nerde ne yapacağımı bilemiyorum.Nerede binip nerede ineceğimi şaşırırsam naparım diye düşünüp duruyorum. Görevlilere soru sormaktan çekiniyorum. Bazılarıda insana sert davranıyorlar ben iyice kendimi küçülmüş hissediyorum. Uzak mesafede bir doktora gitmem gerekse bile eşimin izin gününü bekliyorumki o götürsün. Düzenli psikolojik destek alacak kadar maddiyatım yok. Ama bu durum beni artık çok rahatsız ediyor. Evliyim ama eşimin beni böyle görmesini istemiyorum o yüzden bugüne kadar işlerimi hep yakın mesafelerde halletmeye çalıştım yada bir yerlere hep eşimle gittim.fakat şimdi uzak bir şehre eşimin taini çıktı ve biyerlere gelip gitme konusunda bazen yalnız olmam gerekecek bu yüzden çok endişeliyim . Ayrıca bu yaşımda böyle olmaktan çok utanıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Konfor alanınızdan çıkarak başlayın. Eşinizle daha önce gittiğiniz, aşina olduğunuz yerlere tek başına giderek başlayabilirsiniz. Böyle böyle uzaklara adım adım yaklaştırın kendiniz.
 
sanki gülseren budaycıoğlu dizisinde böyle birisi vardı, evden bile çıkmak istemiyordu o kişi, adım attığı anda çarpıntı vs resmen yığılıp kalıyordu.

sizinki böyle mi yoksa kaba davranışa maruz kalma korkusu mu?

ben bilmediğim bi yere gideceksem mesela tarifleri nereden nereye bineceğimi, nasıl bi yola ulaşacağımı vs hep araştırırım bilinmezliğe doğru atmam mesela kendimi, sizde böyle yapıyorsunuz eminim. en kötü bi taksiye binerim, ya da akşama kadar yürürüm falan diye düşünüp kendinizi rahatlatın bence. aynı şehirde çok daha kolay bu iş zor olan tabi başka şehre gitmek.
 
kdem .!.:
Buraya biraz dertleşmek biraz akıl alabilmek birazda belki benimle aynı sorunu yaşayanlar vardır paylaşmak isterler diye bilgi almak için yazdım ve yorumlarınız gerçekten iyi hissettiriyor. Buna çözüm bulmam lazm çünkü gerçekten böyle devam etmek istemiyorum.
Genişletmek için tıkla...

Psikolojik desktek güzel bir seçenek tabii ama ben üsütne gidin derim. Güzel bir atasözü var sora sora Bağdat bulunur diye. Hele şimdi ki devirde elimizde internet varken kaybolmak imkansız. Kendinize bir program yapın bugün şuraya gideceğim diye mesela hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama mesela bugün Gülhane parkına gideceğim gezeceğim diye bir karar alın, rotayı belirleyin ve atın kendinizi dışarı, göreceksiniz keyifli olacak, bir iki seferden sonra çözülürsünüz zaten
 
kdem .!.:
Sosyal fobimi bilmiyorum. Bir kaç kez terapi aldım fakat maddiyattan dolayı devamlılığını getiremedim. Alışkın olduğum yerlerde daha rahatım . Ama yeni yerlere kendi başıma kafama esipte çıkıp gidemiyorum. Eşim yokken uçak ve otobüs aktarmalı seyahat etmem gerekecek ve o kadar çok endişeleniyorum ki. Bu yaşta böyle hissettiğimi kimseyede belli etmemek istiyorum.
Genişletmek için tıkla...

kdem .!.:
Evet devlet hastanesini düşünmeliyim sanırım çünkü kendi işlerimi bile halledememem büyük özgüven sorunu yaratıyor bende
Genişletmek için tıkla...
Geçmiş olsun, bunun bir sorun olduğunu bilmeniz kabullenmeniz ve çözüm arıyor olmanız bile bir adımdır, psikolojik destek almanız şart ama aynı zamanda kendiniz de bir şeyler yapabilirsiniz, örneğin yürüme mesafesindeki yerlere minibüs otobüs dolmuş gibi toplu taşıma araçlarıyla gitmeye başlayın, 2 durak sonra inin geri dönün, başka bir gün 4 durak sonra inin geri dönün.

En endişe etmeyeceğiniz yolculuklar da şehirler arası yolculuklar aslında, zira otobüsle gidecekseniz bilet aldığınız firma belli bineceğiniz/ineceğiniz otogar belli, aradaki molalarda da bindiğiniz otobüsün plakasına bakarsınız mola saati bitince binersiniz, uçak daha da kolay molası yok bir terminalden diğerine yolculuk sonrası zaten gideceğiniz yere veya merkeze taşıyan araçlar var.
 
Elinde bir telefon, internet ve yeterince şarjın varsa kaybolmana imkan yok. En uzağa mı gittin yanlışlıkla, 3 arabaya binersin yine de dönersin evine. Etrafa soramadığın için telefon diyorum.
 
Nooption .!.:
hepsine tamam da diyelim kayboldunuz yolu bulamadınız vs. ne olacak zannediyorsunuz?
o kaybolduğunuz yerde mi kalacaksınız ömür boyu. sokaklarda ömrünüzü eve giden yolu arayarak mı geçireceğinizi zannediyorsunuz?
kaybolmaktan bu kadar korkmanızın sebebi ne?
Genişletmek için tıkla...
Başıma birşey gelme korkusu
 
wendy .!.:
sanki gülseren budaycıoğlu dizisinde böyle birisi vardı, evden bile çıkmak istemiyordu o kişi, adım attığı anda çarpıntı vs resmen yığılıp kalıyordu.

sizinki böyle mi yoksa kaba davranışa maruz kalma korkusu mu?

ben bilmediğim bi yere gideceksem mesela tarifleri nereden nereye bineceğimi, nasıl bi yola ulaşacağımı vs hep araştırırım bilinmezliğe doğru atmam mesela kendimi, sizde böyle yapıyorsunuz eminim. en kötü bi taksiye binerim, ya da akşama kadar yürürüm falan diye düşünüp kendinizi rahatlatın bence. aynı şehirde çok daha kolay bu iş zor olan tabi başka şehre gitmek.
Genişletmek için tıkla...
Yok o dizideki gibi değilim yürüme mesafesindeki yada ezbere bildiğim yerlere daha rahat gidiyorum.daha çok bilinmezlik korkusu başıma birşey gelme korkusu yanlış yerlere gitme gibi konularda fazla endişe taşıyorum
 
Kucukken kayip mi oldunuz? Acaba ondan mi bu korku? Veya kendinize guvenmiyorsunuz? Guvenememe sebebi aile tarafindan cok bastirilmis da o yuzden guvenemiyorsunuz belki?
 
ATTRAENTE .!.:
Psikolojik desktek güzel bir seçenek tabii ama ben üsütne gidin derim. Güzel bir atasözü var sora sora Bağdat bulunur diye. Hele şimdi ki devirde elimizde internet varken kaybolmak imkansız. Kendinize bir program yapın bugün şuraya gideceğim diye mesela hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama mesela bugün Gülhane parkına gideceğim gezeceğim diye bir karar alın, rotayı belirleyin ve atın kendinizi dışarı, göreceksiniz keyifli olacak, bir iki seferden sonra çözülürsünüz zaten
Genişletmek için tıkla...
Şu an Ankaradayım ama diyarbakıra tainimiz çıktı oraya taşınacağız belkide büyük şehirlerde olduğumdan daha çok kaygılanıyorum yani otobüs kullanmam gereken yerlere gitmiyorum yakın yerlerde halletmeye çalışıyorum uzakta işim olursada eşimin izin günlerini kovalıyorum
 
kdem .!.:
Yok o dizideki gibi değilim yürüme mesafesindeki yada ezbere bildiğim yerlere daha rahat gidiyorum.daha çok bilinmezlik korkusu başıma birşey gelme korkusu yanlış yerlere gitme gibi konularda fazla endişe taşıyorum
Genişletmek için tıkla...
Terapiye gitmeniz en güzeli ama o zaman kadar kendinize önce küçük hedefleri koyun. Güvenli gördüğünüz alanın biraz dışışan çıkın ve bu süreçte nefes egzersizleri yapın bunlar denerken gündüz saatleri olmasına dikkat edin karanlıkta hepimiz biraz daha tedirgin oluruz. Yanınızda taksi paranız olsun aksi bir durum olduğundan taksi ile eve dönebilin. Başka neler güçlü hissettirir sizleri güç kalkanı gibi düşünüp yanınıza onları alın. Hafif korku duyduğunuzds geri dönmek yerine nefes ve gevşeme egzersizi yapın
 
Arrietty_ .!.:
Kucukken kayip mi oldunuz? Acaba ondan mi bu korku? Veya kendinize guvenmiyorsunuz? Guvenememe sebebi aile tarafindan cok bastirilmis da o yuzden guvenemiyorsunuz belki?
Genişletmek için tıkla...
Evet köy ortamında büyüdüm etrafım çok güvenli değildi o yüzden biraz bastırılarak büyütüldüm hep ailemin yanında okudum
 
kdem .!.:
Evet köy ortamında büyüdüm etrafım çok güvenli değildi o yüzden biraz bastırılarak büyütüldüm hep ailemin yanında okudum
Genişletmek için tıkla...
Aslinda bir cesaret etseniz. Gerisi corap sökügü gibi gelir. Mesela telefonda GPS ile heryere gidiliyor. Kayip olmak imkansiz.
Mesela her zaman gittiginiz banka yerine bir sonraki yakin subeye gidin. Bir süre sadece ona odaklanin.
 
Sanırım haklısınız yavaş yavaş mesafelerimi uzatacağım bir devlet hastanesindende yardım alacağım
 
kdem .!.:
Arkadaşlar merhaba. Bu ay 30 yaşına girdim. Ama bu yaşta olmama rağmen benim şöyle bir sıkıntım var. Kendi başıma uzak mesafelere gitmekte çok zorlanıyorum. Yani gideceğim yer yürüme mesafesinde değilse otobüslere yada uçağa binmem gerekiyorsa çok endişeleniyorum. Hele ilk defa gideceksem çok korkuyorum. Ya kaybolursam ya beceremessem. Nerde ne yapacağımı bilemiyorum.Nerede binip nerede ineceğimi şaşırırsam naparım diye düşünüp duruyorum. Görevlilere soru sormaktan çekiniyorum. Bazılarıda insana sert davranıyorlar ben iyice kendimi küçülmüş hissediyorum. Uzak mesafede bir doktora gitmem gerekse bile eşimin izin gününü bekliyorumki o götürsün. Düzenli psikolojik destek alacak kadar maddiyatım yok. Ama bu durum beni artık çok rahatsız ediyor. Evliyim ama eşimin beni böyle görmesini istemiyorum o yüzden bugüne kadar işlerimi hep yakın mesafelerde halletmeye çalıştım yada bir yerlere hep eşimle gittim.fakat şimdi uzak bir şehre eşimin taini çıktı ve biyerlere gelip gitme konusunda bazen yalnız olmam gerekecek bu yüzden çok endişeliyim . Ayrıca bu yaşımda böyle olmaktan çok utanıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Uzak mesafede gittiginiz hastane vb ile kisa mesafedekinin isleyis olarak bir farki yok.
Acaba araca binmekten ve trafikten mi korkuyorsunuz?
 
Bu konu 20 yıl önceki neslin korkusu
Şimdi elinizde telefon var, navigasyon var, çok korktunuz bulamadınız polisi arayın bulur sizi.
Bence kısa mesafedeki yere ya da bildiğiniz hastaneye giderken bile durup insanlara yol sorun tarif ettirin. Belki böyle böyle birilerine bir şey sormaya alışırsınız

Çok izbe, ormanlık ya da gece saati herkes korkar ama gündüz gündüz işlek yerde korkunuz olması sorun olduğuna işaret olabilir. Ama işte önce biraz güvenli alandan çıkaya çalışın hiç olmazsa yardım alırısınız.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

V
Ver Elini Hayat'in muhterem gunlugu :)
8 9 10
Yorumlar
192
Görüntüleme
19K
VerEliniHayat
V
O
Suudi Arabistanda kadın olmak
Yorumlar
7
Görüntüleme
50K
Cellista61
Cellista61
X