Eşime güvenemiyorum aşamıyorum

kurupasta

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Mayıs 2024
42
6
29
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Adam çocuğu yanındayken çocuğuyla ve sizinle ilgilenmeye tenezzül etmemiş; bu mu babalık.
 
Merhametsiz bir kocanız varsa sağlığınız da gücünüz kuvvetiniz de hep yerinde olmalı aksi halde böyle bir acziyet durumunda kalbiniz paramparça oluyor işte. Eşlerimizi doğru seçebilsek keşke
İnsan zor döneminde enok ihtiyaç duyuyor ama onda da olmayınca birşeyler kopuyor
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Boşan, sana acımayan çocuğa mı acıyacak etme eyleme😒 şimdi de para geliyor senden diye dövmüyordur
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Boşan demekten başka bir şey içimden gelmedi🙄
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Yazık yaa kendinize hak gördüğünüz hayat.
 
yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim.

sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi.

Gerçi doğru söylüyorsunuz yan yanayken de çok bir farklılık yok.
Konunuzda ki en can yakıcı kısım, eşinizin sizin sağlık durumunuz sebebiyle tayin almayı düşünmesi. O tayini alacaksanız, kendiniz ve çocuğunuz için tayin alın; bu evliliği de yeniden gözden geçirin.
 
Konunuzda ki en can yakıcı kısım, eşinizin sizin sağlık durumunuz sebebiyle tayin almayı düşünmesi. O tayini alacaksanız, kendiniz ve çocuğunuz için tayin alın; bu evliliği de yeniden gözden geçirin.
Hiç aklımdan çıkmıyor. Tahlil sonucum geldi. Artık sürekli insülin kullanılan tip1 diyabetmiş dedim. İlk söylediği şey tayin oldu.
 
Boşan kurtul. İnsan hep böyle diri mi olacak ? Bu ne merhametsizlik. Kaç kurtar hayatını buna heba etme.
Acaba gerçekten haklı mı diyordum. Gerçekten çok hasta olduğumu anlamamıştır. Ama insan biraz endişelenir ya da der ki gece işgilenmezler zor olur sabah gidelim o da yok. Eminim ki evli diğer insanlar böyle değil.
 
İnsan yolda gördüğü yaralı hayvana bile merhamet eder yardım eder, adam karısının hastalığınıçç

İnsan yolda gördüğü yaralı hayvana bile merhamet eder yardım eder, adam karısının hastalığını kullanıyor
Hatta şimdi de tutturmuş engelli aracı alabilriz rapor alalım diyip duruyor üstelik doğru düzgün birikimi de yok
 
Hatta şimdi de tutturmuş engelli aracı alabilriz rapor alalım diyip duruyor üstelik doğru düzgün birikimi de yok

Böyle bir şerefsizle evli olmayı kendine nasıl yedirebiliyorsun cidden? Düşüp löecek kıvama gelmişsin adam dönüp bakmamış bile, çocuğuna babalık zaten yok ama adam senin ahstalığındna faydalanıp bir de devleti kazıklamak istiyor?? :KK62: :KK62: Adam düz şerefsiz, toplumda böyle insanlara yer yok konu açmana bile gerek yok ayrıl kaç.
 
X