Bence de en iyisi ayrı bir şehirde farklı bir hayatınız olması.
Küçükken annem beni bakkala bile göndermezdi, sen yapamazsın edemezsin der dururdu her şeye. Öyle olunca hep bir şeyleri yapabileceğimden şüphe ederek büyüdüm ben de. Bununla birlikte evin küçüğü olduğum için sanki hep benimle bir dalga geçilme hali vardı. Bu sanırım türk ailelerinde klasik olan bir şey ama aşırı toksik.
Neyse sonrasında üniversiteye başka bir şehire gittim, bütün özgüvenimi orda kazandım. Bambaşka bir insan oldum, öncesinde her şeye çekinirken her koşulda hakkını savunabilen, kendi fikrini özgürce dile getirebilen bir insan oldum. Özetle aileden uzaklaşmak, kabuğunu kırmak iyidir