Desteğinize ihtiyacım var

Ayyy kıyamam taze annelik işte bu...öncelikle sağlıkla kucağınıza alın bebisinizi... bunları düşünmen gayet normal...maddi olarak rabbim rızkını öyle bir veriyor ki anlamiurosun...bizde öyle olmuştu elhamdülillah...ben ikinci bebeğimizi doğurduğumda hastanede hiç uyumadim ağlamaktan...oğlum 4 yaşında ve çok hareketli uyumayan bir çocuktu...kendime bir duzen oturttum ve çok güzel ilerledik elhamdülillah...sizde yaparsınız şimdiden bunları düşünmeniz bile sizin iyi bir ebeveyn olabileceğinizi gösteriyor...deveni bağla Allah'a tevekkül et canim....
Çok tesekkür ederim inşallah yersizdir kaygılarım rabbim yardımcım olsun.. allah razı olsun guzel yorumunuz için
 
O bebeği kucağına aldığında geç kalmışım bile diyebilirsin. Gerçek annelik çok farklı bir duygu. Senin vücudunda bir damla spermden bir insan haline gelene kadar yaşıyor sonra da tamamen sana bağlı bir çocuk doğuyor. Senin sütüne , sevgine ,ilgine muhtaç. Şuan buhran yaşaman doğal ama fazlası ikinize de zarar. Bis süre sonra evliliğine bile yansır. Çık bir iki mağaza gez bir iki zıbın gör.
Gezdim dün üzdüğüm için hatta kendisine ilk hediyesini zıbın aldım :) birde gecmeyen bir baş ağrım var stresten mi yoksa gebelikten mi bilemedim
 
Son birkaç aydır kaygı konularında çok iyiyim sebebi de "kaygılanmam gerekiyorsa o an olunca yaşayayım, şimdiden yaşamanın ne anlamı var" diye düşünüyor olmam.
Bir sorun olacaksa onu o zaman düşünün daha 9 ay sonrasının derdini çekmek ne? Ayrıca çocuğunuza zarar veriyorsunuz.
 
İyi pazarlar..
içinde bulunduğum bir durum var ki düşünmekten kendimi alamıyorum. Bir yanım şükür dolu bir yanım kaygılı.
Cuma günü hamile olduğumu öğrendim planlı bir hamilelikti. doktora gittik kese oluşmuş. Bir sonraki süreç için bekleyelim dedi eve geldik. Gündemim bir anda değişti.. daha şuan bile her şeyi kafamda kurup oldurmaya çalıştım. Doğmamış cocuğa don biçiyorum tabiri caizse. Gelecekteki 9-10 ay sonrası için kaygılanıyorum. Yaşayacaklarımdan korkuyorum. Yetememekten korkuyorum. Bir yandan çalışıp bir yandan büyütebilmeyi düşünüyorum. Maddi açıdan ya yetemezsek diyorum. Evim kira ev sahibim sorunlu ya daha büyük sorunlar olur sinir stres ortamına maruz bırakırsam yavruyu diyorum. Tüm hayatım ve yaşayacaklarım gözümün önünden geçiyor. Adamakıllı 2 gündür uyuyamıyorum düşünmekten. Ve daha şimdiden.. ben normaldede böyleyim kendimi kahredene kadar düşünürüm kendimi hasta ederim en sonunda. yerimde olmak isteyen bir sürü anne adayı var biliyorum rabbim isteyen kimsenin kucağını boş bırakmasın. Öyle sürekli ağlıyorum değişik bir moddayım. Kimse bilmiyor başka. Söylesem sanki kimse mutlu olmayacakmış gibi. Eşimin ailesi sıkıntılı zaten görüşmüyoruz annesiyle görüşsekte çokta sevinmez zaten bu habere yalnızca bir benim ailem var işte onlar elinden gelen manevi desteği illaki verecektir ama bilmiyorum bilmiyorum. Hiç normal bulmuyorum ruh halimi.. böyle bir süreccten geçen oldu mu nolur söyleyinn. Yolumun zor olduğunu biliyorum kendimi yalnız hissediyorum
Zamanla alışacaksınız bu düşünceler hamilelikten zaten,onun duygusallığı ama daha bunun loğusalıgı var,kendinizi strese sokacak düşüncelerden de insanlardan da uzak durup tadını çıkarın icinizde büyüyen mucizenin.
Sağlıkla kucağına alın dilerim.
 
Sağlıkla alın bebeğinizi kucağınıza. Kendinzie kızmanıza gerek yok elinizde değil ki kaygılanmamak. Muhtemelen kaygı bozukluğunuz vardır, maddi imkan varsa psikoloğa yoksa kendiniz kitap okuyarak ya da video izleyerek biraz kendinizin kaygı sebebini bulup azaltmaya çalışabilirsiniz
 
Son birkaç aydır kaygı konularında çok iyiyim sebebi de "kaygılanmam gerekiyorsa o an olunca yaşayayım, şimdiden yaşamanın ne anlamı var" diye düşünüyor olmam.
Bir sorun olacaksa onu o zaman düşünün daha 9 ay sonrasının derdini çekmek ne? Ayrıca çocuğunuza zarar veriyorsunuz.
Siz söyleyince o kadar mantıklı geliyor ki ama pratikte bunu yapamıyorum sanki düşünceler beynimi kemiriyor içim içimi yiyor. Bir kaç videoya denk geldim çiftler nasıl mutlu bu süreçte. Ben kimi zaman donuk kimi zaman ağlak durumdayım
 
Zamanla alışacaksınız bu düşünceler hamilelikten zaten,onun duygusallığı ama daha bunun loğusalıgı var,kendinizi strese sokacak düşüncelerden de insanlardan da uzak durup tadını çıkarın icinizde büyüyen mucizenin.
Sağlıkla kucağına alın dilerim.
Doğru söylüyorsunuz. Şuandan bile lohusalıkta yaşayacağım şeylere takılıyorum inanın.. ben böyle bir şey görmedim
 
Sağlıkla alın bebeğinizi kucağınıza. Kendinzie kızmanıza gerek yok elinizde değil ki kaygılanmamak. Muhtemelen kaygı bozukluğunuz vardır, maddi imkan varsa psikoloğa yoksa kendiniz kitap okuyarak ya da video izleyerek biraz kendinizin kaygı sebebini bulup azaltmaya çalışabilirsiniz
Amin inşallah. Cok kızıyorum kendime o kadar cok haksızlık ediyorum ki sanki şimdiden vicdan azabı çekiyorum kaygı bozukluğu var diye düşünüyorum bende ama suan bir psikoloğa ayıracak farklı bir bütçem yok :KK43:
 
Amin inşallah. Cok kızıyorum kendime o kadar cok haksızlık ediyorum ki sanki şimdiden vicdan azabı çekiyorum kaygı bozukluğu var diye düşünüyorum bende ama suan bir psikoloğa ayıracak farklı bir bütçem yok :KK43:

Bu linkteki kitapları bi inceleyin isterseniz .
 
İyi pazarlar..
içinde bulunduğum bir durum var ki düşünmekten kendimi alamıyorum. Bir yanım şükür dolu bir yanım kaygılı.
Cuma günü hamile olduğumu öğrendim planlı bir hamilelikti. doktora gittik kese oluşmuş. Bir sonraki süreç için bekleyelim dedi eve geldik. Gündemim bir anda değişti.. daha şuan bile her şeyi kafamda kurup oldurmaya çalıştım. Doğmamış cocuğa don biçiyorum tabiri caizse. Gelecekteki 9-10 ay sonrası için kaygılanıyorum. Yaşayacaklarımdan korkuyorum. Yetememekten korkuyorum. Bir yandan çalışıp bir yandan büyütebilmeyi düşünüyorum. Maddi açıdan ya yetemezsek diyorum. Evim kira ev sahibim sorunlu ya daha büyük sorunlar olur sinir stres ortamına maruz bırakırsam yavruyu diyorum. Tüm hayatım ve yaşayacaklarım gözümün önünden geçiyor. Adamakıllı 2 gündür uyuyamıyorum düşünmekten. Ve daha şimdiden.. ben normaldede böyleyim kendimi kahredene kadar düşünürüm kendimi hasta ederim en sonunda. yerimde olmak isteyen bir sürü anne adayı var biliyorum rabbim isteyen kimsenin kucağını boş bırakmasın. Öyle sürekli ağlıyorum değişik bir moddayım. Kimse bilmiyor başka. Söylesem sanki kimse mutlu olmayacakmış gibi. Eşimin ailesi sıkıntılı zaten görüşmüyoruz annesiyle görüşsekte çokta sevinmez zaten bu habere yalnızca bir benim ailem var işte onlar elinden gelen manevi desteği illaki verecektir ama bilmiyorum bilmiyorum. Hiç normal bulmuyorum ruh halimi.. böyle bir süreccten geçen oldu mu nolur söyleyinn. Yolumun zor olduğunu biliyorum kendimi yalnız hissediyorum
Yanıbaşımızda mevcut bir soykırım var. Biraz o haberlere bakarsan haline şükredersin kesin. Yakın zamanda deprem yaşadık insanlar depremde her şeyini kaybetti,o halde doğum yapanlar ya da bebeğiyle çıkanlar oldu. Şehit haberleri hep var eşi hamile olan şehitlerimizin eşleri doğum yapıyor. Her türlü acı insan için geleceği bu kadar kaygılanarak bugün yaşanmaz. Kaza ve kadere iman da bu yüzden çok güzel.
 
Yanıbaşımızda mevcut bir soykırım var. Biraz o haberlere bakarsan haline şükredersin kesin. Yakın zamanda deprem yaşadık insanlar depremde her şeyini kaybetti,o halde doğum yapanlar ya da bebeğiyle çıkanlar oldu. Şehit haberleri hep var eşi hamile olan şehitlerimizin eşleri doğum yapıyor. Her türlü acı insan için geleceği bu kadar kaygılanarak bugün yaşanmaz. Kaza ve kadere iman da bu yüzden çok güzel.
Çok haklısınız her birinin farkındayım ve çok üzülüyorum. Ben de bu olumsuzlukların içinde oldğum için sanırım başedemiyorum
 
İnşallah bebeğini sağlıkla kucağına alırsın. Başkası ne derse desin o kaygı senin elinde olmayan bir durum. Anksiyete var bende hamileyim diye 2 kat daha fazla kaygıyla mücadele halindeyim. Hormonlar rahat bırakmıyor sanırım insanı. Senin halinden senin gibi olan anlar ve ben çok iyi anlıyorum. Ya birkaç gün kendini gozlemle ya da en yakın zamana randevu alıp psikiyatriye git. Kendi kendine baş etmek çok zor. Bir ilaç desteği verebilir belki doktor. O zaman biraz daha hafifleyeceksin. Allah şifa versin hepimize.
 
X