Yazdıklarına tamamen katılıyorum. Biz eşimle yeni görüşmeye başladığımızda annem yoğun bakıma alınmıştı ve ben apar topar Türkiye'ye gelmek zorunda kalmıştım. Sürekli aradı sordu, gelmek istedi ki birkaç aylık uzak mesafe ilişkisimiz vardı ve yüzyüze doğru dürüst görüşmemiştik. Mesleği uygun olduğu için çoğu tahlile baktı, onca kötü olayın içinde hep moral vermeye çalıştı.
O nedenle beni seviyor mu kaygım olmadı çünkü seven insan gerçekten zaman ayırıyor, özel hissettiriyor. Sevginin acabasi olmaz bana göre. Acaba varsa zaten sevmiyordur/ sevmiyorsundur.
aynen öyle
ben o dönem kendimi çok saçma sapan hissetmiştim mesela
benim bununla ne işim var demiştim ya
hayır napıyosun diyor, bilmem kimim rahatsız hastane işleriyle uğraşıyoruz diyorum
geçmiş olsun deyip geçiyor
ertesi gün soruyor, iyi değilim keyfim yok diyorum
niye keyfin yok diyor, kafam bilmem kime takıldı diyorum (hastaya)
geçmiş olsun deyip kenara çekiliyor
ıyy düşündükçe tüylerim ürperdi
hakkaten napayım ben öylesini yani
bırakırken söyledim de ama herşeyi
binbir özür mözür diledi ama nafile
kimseden doktor raporu yorumlamasını beklemedim alıp hastaneye götürmesini de
doktor hemşire arkadaşı olmasını da asla beklemiyorum
ancak biraz moral vermek , ben yanındayım demek, bugünler de geçecek demek
rahatsızlık hakkında biraz olsun konuşmak, kendi bildiklerini paylaşmak
bi minik google yapıp işe yarar bi bilgi bulup "belki lazım olur" diye göndermek zor değil
ya ameliyat diyorum ben bunu bakkalla ayak üstü sohbet sırasında sorsam mahalle bakkalım bile sorar
ne ameliyatı hangi hastane ne zaman der
herifte tık yoktu inanılmaz itici bulmuştum bu tavrı
valla hatırladım ve midem bulandı tekrar