Benim 8 senelik muhabbet kuşum öldü 1 sene öncesi..inanılmaz çok seviyordum çocukluğum onla gecti diyebilirim
konuşuyordu benim omzumdan inmezdi..sonra düğünüme 15 gün kala halsizlesti biz yaşlandığını düşündük akşamına salincagindan düştü öyle çok halsizdi duramıyordu ayakta..hemen kuscuya götürdük adam bize bu hayvan aç uzun süredir yem yememiş dedi oysaki ben ne yemi nede suyunu eksik etmezdim herşeyi vardi.. eve geldik zorla yedirmeye çalıştım suyunu verdim düğü ıslattım şırınga ile yedirmeye çalıştım yemedi 1 saat içinde de gözlerimin önünde çırpına çırpına can verdi asla unutamıyorum..hala aklıma geldikçe gözlerim doluyor.. sonradan bı kaç arkadaşımdan akrabamdan duydum muhabbet kuşları evden birinin gideceğini anladığı zaman intihar ederlermis yemezler icmezlermis.. sanırım benim kuşum da öyle yaptı..oysa ben kendi evime götürecektim onu :) şimdi evimin bahçesinde gömülü her çıktığımda dışarı seslenirim evcil hayvanlar evimizden birisi gibi oluyor bu kuş dahi olsa ölmesi insanı çok üzüyor.. Sonra tabi Yeni kuş da aldım ama malesef onun yerini tutamadi..o kuş da şimdi annemlerin evinde
Hasta değildi ama çok yaşlıydı evladim 14 yaşındaydı, kalbi daha fazla dayanamadı 
Maalesef öyle benim kuşum da öleli iki sene oldu neredeyse ama gerçekten bambaşkaydı..şimdi annemlerdeki kuşu sevemiyorum bile çünkü ölen kuşumun yerini tutamaz..bende öldüğü zaman hastalandım ateşlendim hatta günlerce ağladım düğün arefem olunca herkes benle dalga geçiyordu evden cenaze çıktı sanki diye..hatta ben ağladığım zaman gülüyorlardi... gözlerimin önünde öldü..hayatta kalması için çok uğraştım yem yedirmeye çalıştım su içirmeye çalıştım çünkü götürdüğümüz kuşçu aç bu hayvan demişti hatta beni suçlamıştı bu hayvan aç sen bu hayvana yem vernedinmi diye..zaten aynı akşamda gözlerimin önünde can çekişe çekişe öldü.. ölüm anını görmek çok zor oluyor malesef gözlerimin önünde Şahit oldum ölümüne..Benim oğluşum da bıcır bıcır çenebazlık yaptığı günün ertesinde ölmüştü. Sabahı kanatları düşmüştü öğlen de ölmüştü ellerimde. Dün gibi hatırlarım nasıl hıçkıra hıçkıra ağladığımı. Sonra peçeteye sardım ve dışarda sağanak yağmur varken gömmeye çıkmıştım heryer ıslak ve çamurken nereye gömeceksem kafam o kadar gitmişti. Sonra apartmanın altında kuru topraklı bir yere gömmüştüm ağlayarak. Benim için çok zor bi gündü. Bayağı bir kendime gelememiştim. Kime desem saçmalama o bi kuş diyip gülen bile vardı bu halime. Ama o benim küçük neşemdi. Ondan sonra çok kuş besledim ama onun yerini hiçbiri tutmadı diyebilirim. Gönül bağı kuruyoruz sonuçta. Zor yani. Hatırlayınca yine duygulandım.
Ahh nasıl tatlıymış nazar boncuğu gibi.
Sizi çok çoooookk iyi anlıyorum gerçekten iki yıl önceki o üzüntünüzü kalbimde hissettim bunları okurken...
Oy maşallahAhh nasıl tatlıymış nazar boncuğu gibi.
Bu da benim kuşumdu.
