Merhaba arkadaşlar
Banada akil verirmisiniz...
Ben eşimle severek evlendim. 7.5 yillik evliyim. Esim evlendigimden beri cok sessiz konusmaz sohbet etmez derdini paylasmaz derdime ortak olmaz. Akıl danisirim orali olmaz. Bi sorun oldugunda ben çözmek için cabalarken o agzini acip tek kelime etmedi hiç bir zaman. Gerektiginde bana sahip cikmadi. Cok konuştum yapma böyle bak biz hayati birlikte paylaşıyoruz dedim. Üzülüyorum dedim. Hep sustu. Evin maddiyat isinide benim üstüme yikti. Gelir giderlerle hep ben uğraştım. Eksik gedik herşeyi ben düşünüyordum. O akil etmiyor diye Birlikte vakit geçirmek için hep uğraş verdim hafta sonuna plan yapiyordum ya arkadaslari cagiriyordu yada ailesi. Arada bi hafta sonuda bizim olsun istedim. Onun bana tek yaklaştığı konu cinsellik. Kendimi kullaniliyormus gibi hissetmeye baslamistim artik. Bunu onada dedim. Sen beni sevmiyorsun sadece bedenimi kullaniyorsun dedim hic bir sey demedi her zaman ki gibi. Uzaklasmaya sogumaya baslamistim artik. Hep bi hayal kırıklığı yaşadım kalbim cok kırıldı ama ben onu seviyorum diye ne ilgimi eksik ettim ne alakami ama yatakta mümkün olduğunca kaçtım veya işini görsün cekilsine dönmüştü. Derken yillarim böyle geçti. Onun bu hali bende artik öfke patlamalarina neden oluyordu. Zaman zaman dedim tuketiyorsun beni yoruldum artik birgün cekip gidicem. Bir kez olsun neden demedi konuşalım çözelim demedi. Hep ben konuştum tek taraflı oluncada çözülmüyor. Bu son bir senede de isleri yüzünden gece 12 de geliyordu yatmadan yatmaya resmi tatillerini arkadaşlarıyla geciriyordu. Hafta sonları da ailesi ile birlikteydik hep elti görümceler vs. Bende çok güzel komsular edindim kizlarimla kendi düzenimizi kurduk. Baktım esim olmayinca daha iyiyim. Is nedeniyle başka sehire tasinmak zorunda kaldik ama ben hic istemedim. Ev bulmasi bir ay sürmüştü. o bir ayi ayri gecirdik hafta sonları geliyordu yanımıza ama ben bir kez olsun özlemedim. Gelmesini dahi istemiyordum. Eskiden küstüğüm zamanlarda bile özlerdim. Sonra tasindik depresyon gecirdim hala daha tam atlatamadim. Ilk aylarda istemedigim direndigim halde zorla iliskiye girdi. Bu son üç aydır da hic dokunmadi. O kadar sogudum ki. Ne yapicam bilmiyorum. Cok düşündüm acaba ben mi büyütüyorum diye ama yillardir da yasadiklarim hissettiklerimde ortada. Eşim çok iyi bir insan iyi bir baba. Ama bazi seylerde olmadı işte. Şimdi ayni evin icinde yasayan iki insaniz. Herseyden elimi etegimi cektim hic bir beklentim yok hic birsey istemiyorum ondan. Zor da olsa yiyorum içiyorum evin isiyle ve iki kizimla ilgileniyorum. Hayat gecer mi böyle? Özet gecmeye çalıştım.. akıl verirmisiniz?
Banada akil verirmisiniz...
Ben eşimle severek evlendim. 7.5 yillik evliyim. Esim evlendigimden beri cok sessiz konusmaz sohbet etmez derdini paylasmaz derdime ortak olmaz. Akıl danisirim orali olmaz. Bi sorun oldugunda ben çözmek için cabalarken o agzini acip tek kelime etmedi hiç bir zaman. Gerektiginde bana sahip cikmadi. Cok konuştum yapma böyle bak biz hayati birlikte paylaşıyoruz dedim. Üzülüyorum dedim. Hep sustu. Evin maddiyat isinide benim üstüme yikti. Gelir giderlerle hep ben uğraştım. Eksik gedik herşeyi ben düşünüyordum. O akil etmiyor diye Birlikte vakit geçirmek için hep uğraş verdim hafta sonuna plan yapiyordum ya arkadaslari cagiriyordu yada ailesi. Arada bi hafta sonuda bizim olsun istedim. Onun bana tek yaklaştığı konu cinsellik. Kendimi kullaniliyormus gibi hissetmeye baslamistim artik. Bunu onada dedim. Sen beni sevmiyorsun sadece bedenimi kullaniyorsun dedim hic bir sey demedi her zaman ki gibi. Uzaklasmaya sogumaya baslamistim artik. Hep bi hayal kırıklığı yaşadım kalbim cok kırıldı ama ben onu seviyorum diye ne ilgimi eksik ettim ne alakami ama yatakta mümkün olduğunca kaçtım veya işini görsün cekilsine dönmüştü. Derken yillarim böyle geçti. Onun bu hali bende artik öfke patlamalarina neden oluyordu. Zaman zaman dedim tuketiyorsun beni yoruldum artik birgün cekip gidicem. Bir kez olsun neden demedi konuşalım çözelim demedi. Hep ben konuştum tek taraflı oluncada çözülmüyor. Bu son bir senede de isleri yüzünden gece 12 de geliyordu yatmadan yatmaya resmi tatillerini arkadaşlarıyla geciriyordu. Hafta sonları da ailesi ile birlikteydik hep elti görümceler vs. Bende çok güzel komsular edindim kizlarimla kendi düzenimizi kurduk. Baktım esim olmayinca daha iyiyim. Is nedeniyle başka sehire tasinmak zorunda kaldik ama ben hic istemedim. Ev bulmasi bir ay sürmüştü. o bir ayi ayri gecirdik hafta sonları geliyordu yanımıza ama ben bir kez olsun özlemedim. Gelmesini dahi istemiyordum. Eskiden küstüğüm zamanlarda bile özlerdim. Sonra tasindik depresyon gecirdim hala daha tam atlatamadim. Ilk aylarda istemedigim direndigim halde zorla iliskiye girdi. Bu son üç aydır da hic dokunmadi. O kadar sogudum ki. Ne yapicam bilmiyorum. Cok düşündüm acaba ben mi büyütüyorum diye ama yillardir da yasadiklarim hissettiklerimde ortada. Eşim çok iyi bir insan iyi bir baba. Ama bazi seylerde olmadı işte. Şimdi ayni evin icinde yasayan iki insaniz. Herseyden elimi etegimi cektim hic bir beklentim yok hic birsey istemiyorum ondan. Zor da olsa yiyorum içiyorum evin isiyle ve iki kizimla ilgileniyorum. Hayat gecer mi böyle? Özet gecmeye çalıştım.. akıl verirmisiniz?
