Merhabalar tekrar,
Bir süre çok düzenli olmasa da duyu bütünleme terapisi + floortime terapisi aldı oğlum.
Yoğun çalışan biriyim, okullar açılınca kendi okulumun kreşine yazdırdım oğlumu da. (Ne de olsa; terapistlerin hesaplarına bizim de ümitlerimize göre aldığımız terapilerle 3 yaşına kadar toparlanıp kreşe hazırlanmış olacaktı.)
Haliyle yoğunluktan terapileri bıraktık.
2 hafta sonra işlerin hiç iyiye gitmediğini anladım ve apart topar Ümmühan Çöpses'e götrdüm. Evladım uyuyakaldığı için benim cevaplarımla çıkarımda bulunmaya çalıştı ve işitsel uyaranları nörolojik olarak işlemekte zorlanıyor olabileceğini, spektrumun içindeki hiçbir çocuğun birbirine benzemediğini söyledi. Yoğun terapi önerdi.
Bunun üzerine çok düşündüm ve istifa etmeye karar verdim. İstifa sürecinde Çocuk Psikiyatristi Güçlü Ayaz'a götürdük oğlumuzu, Güçlü Bey görünen köyün klavuz istemeyeceğini, net bir şekilde spektrumun içerisinde olduğunu söyledi oğlumuzun.
Bunun üzerine özel eğitim için geç kaldığımızı (nispeten) anladık. İstifa sürecim biraz uzun sürdü, 1,5 ay kadar. Bu sırada kreşle nispeten daha iyiye gitti yavrumun durumu.
Şimdi Florya'da ABA eğitmine başladık. Kreşe gitmeye devam ediyor. Birkaç gün önce sağlık kuruluna girdik ve raporumuzu aldık. Zira çok masraflı bir süreç.
Bu birkaç aylık süreçte evladımın ekolalisi arttı. Direktifleri daha çok alıyor ve etrafını daha çok gözlemliyor. Bunun yanında kaygılı davranışlarının da arttığını gözlemliyorum. Çocuklarımız ABA eğitimi alırken, biz otizmli evlatları olan ebeveynler bekleme salonunda birbirine destek çıkıyor, tecrübelerini paylaşıyor.
Süreç ile alakalı haber vermeye devam edeceğim, daha önce de söylediğim gibi benim en büyük eksikliğini çektiğim konu buydu.
İstifa etmeden önce otizmli bir öğrencim vardı sınıfta, çok zorluklar yaşamış ilkokula kadar. 6 yaşına geldiğinde ancak anlamlı konuşmuş, yine o yaşlarda tam olarak tuvalet alışkanlığı kazanmış vb. Ama benim gördüğüm 10 yaşında, muazzam güzel Türkçesi olan ve yaptığım ilk sınavda sınıf birinci olan bir çocuktu. Sadece kaygı krizleri ona hayatı zorlaştırıyor, sosyal ipuçlarını kavrayamak suistimale açık bir hale getiriyordu durumunu. Herhalde uzun vadede gelişimini bildiğim/gördüğüm tek otizm hikayesi bu.
Otizm'de erken teşhisin önemi çok büyük.
Evladınız size az bakıyorsa, etrafında olan bitenle ilgilenmiyor gibi görünüyorsa, insanlar bir odadayken diğer odada uzun zaman geçirmek onun için farketmiyor gibi görünüyorsa, direktiflerinizi almıyorsa/sizi dinlemiyor gibi görünüyorsa, konuşmuyorsa veya söylenenleri tekrar ediyorsa, siz öfkelendiğinizde/üzüldüğünüzde bunu anlamıyor gibi görünüyorsa vb vb vb hemen bir psikiyatıra götürün. Eğer henüz birşey söylemek için erken gibi birşeyler zırvalarsa, başka bir yere götürün. Pedagoğa götürün, özel eğitimciye götürün. İşin peşini bırakmayın. :)