- 19 Şubat 2007
- 5.078
- 10
Atatürk'ün Doğa ve Gül sevgisi
Atatürk Sabiha Hanım'a şöyle diyor:
Sabiha kızım, bak hayattayken çiçeklerimle ben kendim ilgileniyorum Onlara bakıyorum, baktırıyorum Biz bakmazsak onların dilleri mi var? Bizden su isteyecek, gübre isteyecek, ışıklı bir yer ya da gölgelik isteyecek
Unutma kader bir gün benim de kapımı çalacak, bir başka dünyaya davet edecek...
Çiçeklere bakmak, mezarıma çiçek getirmek sana düşecek O zaman bir kaç gül yeter de artar bile. Ama canlı olsun, hayatiyet dolu olsun der.
Atatürk bir doğa aşığı idi. Yurdun çöl halinde olmasından büyük ızdırap duyardı. Ankara'daki Orman Çiftliğinin yaz topraklarını orman yaptı Hemen her ağaçta hakkı vardır Çankaya'da ağaçların dikilişini, büyüyüşünü adım adım kollardı.
Ataürk bütün çiçekleri çok severdi. Sofrasını ve odasını çiçeksiz görmek istemezdi.Doğada ki çiçekleri de doğada olduğu gibi seyretmekten zevk alır, bunları asla kopartmaz, koparttırmazdı.
Sabiha Gökçen anılarında çiçeğin Atatürk'ün hayatında bir tutku olduğunu özellikle gül ve karanfili çok sevdiğini belirtir.
Kültür ve Sanat dergisi & Sabiha Gökçen Anıları
Son düzenleme: